Ölülerin içinde ağladım dün gece Bir bir çektim tesbih boncuklarını Ne uzunmuş yas tutulan gecelerin besmelesi Göbeğinden kestiğim kuyruğunu ayrılığın Ve attım arka bahçesine dünyamın
çok uzun zaman önce idi belki bastil deki isyandan sonra kimbilir ekim devriminde belki de çağını dolduran bitmeye yüz tutan belki de ölen şeylerin adı idi devrim sevemedik biten şeyleri alışamadık kaybetmeye belki de devrim kendi başına ölmesine izin vermemekti işte...
