Bir insanın kendi hayatını ve başkalarının hayatını nasıl pervasızca mahvettiğini görmek, ancak tüm trajedinin ne kadarının kendisinde olduğunu ve onu nasıl sürekli besleyip devam ettirdiğini görmekten tamamen aciz kalması çoğu zaman trajiktir. Elbette bilinçli olarak değil – çünkü bilinçli olarak, giderek daha da uzaklaşan inançsız bir dünyaya ağıt yakmak ve lanetlemekle meşgul. Aksine, onun dünyasını perdeleyen illüzyonları döndüren bilinçsiz bir faktördür. Ve örülen şey, sonunda onu tamamen saracak olan bir kozadır.
Carl Gustav Jung : “Kozanın İçinden Uzaklaşan Dünyaya Ağıt”
