masumiyet çağımızı bitirdik çoktan ne iç savaşlar patlak verdi sınırlarımızda ne korkak göçler oldu senin kıyılarından bana, benim kıyılarımdan sana oysa hiç bitmez sandık süt kokan bebekliği aşkımızın ama er geç kesilir memeden bir çocuk gibi ikili yalnızlık tutkunun...
Sökülerek satır aralarından indirilmiş başı sonu devrik cümlelerin arasından düşen ya da cümleden çıkarılsa bile anlamı bozmayan kelimelerle replikler uçuşur sahne tozunu yutmuş yüzlerinde mimiğini arayan rollerin etrafında Kostümler dönemsel Mekan ve zaman...
Yok böyle bir ülke diyorum Süreya, inanmıyorsun Elimde bavul biniyorum tramvaya Beyazıt’tan son durak Üvercinka’ya Elimden tutuyorsun ya Süreya Ellerim,,, ellerimde atıyor yüreğim Bir avazda sınır kapılarına geliyorum Şehr-i şiirinin Sormadan ekleneceğim...
Eski çamlar bardak oldu Derler ya Ben yeni bir çam ektim Yürek bahçeme Kozalaklarını bekliyorum Düşmeden toplayayım diye Hatta bak, bir kuzgun kondu üzerine Belki o eski çamların dallarından Kanatlandı Belki o çamların kozalaklarını Alıp bir çukura gömdü Ama ne olursa...
sen beni, beni sen hep sözde sevdin sevgilim sözler uçup gitti sen beni, beni sen hiç hareket etmeden sevdin sevgilim Hareket oysa, oysa hareket devrim demekti sen benim devrimime bir karşı devrimdin hareketsiz işte şimdi sevgilim ben seni, seni ben, istiklal...
